یکی از بزرگان شب نیمه شعبان به حرم امام حسین (ع) مشرف شد تا صبح بیتوته می کند تا به خدمت حضرت بقیه الله (عج) مشرف شود ولی موفق نمی گردد . سال دیگر وسال دیگر تا چهارده سفر می شود . وسر انجام فیض حضور می یابد . او می گوید : شبی حضرت را دیدم که صورت مبارکش را به ضریح مقدیس ابا عبد الله گذاشته واشک می ریزد .
سلام عرض کردم وجواب بهتر شنیدم . سوالاتی را عرض کردم وپاسخ شنیدم تا این که سوال اخر را کردم . حضرت به قدری گریه کردند که از طرح این سوال خود پشیمان شدم پرسیدم : اقا جان مصیبتهای جدتان امام حسین (ع) کدامیک بزرگتر است ؟ فرمود: مصائب جدم همه بزرگ است . گفتم : ان که بیشتر از همه دل مبارک شما را ازرده است ؟ فرمودند : امامن از اسیری عمه ام زینب

نوشته شده در چهارشنبه 89 دی 8ساعت ساعت 12:26 عصر توسط کارگزار آرمان شهر مهدوی| نظر بدهید